Nga divorci i prindërve te jetimorja, dramat e 34-vjeçares: Si më dështoi martesa me burrin se pinte drogë, halla më mori shtëpinë

Në momentin kur prindërit ndahen nga jeta për fëmijët është një shok emocional dhe si asnjëherë më parë kanë nevojë për të afërm, që t’i ngushëllojnë e t’u bëhen krah. Por, për personazhin e sotëm në emisionin “Me zemër të hapur”, në News24, ky shok ka qenë edhe më i rëndë.

Pas humbjes së babait, ajo e gjeti veten në rrugë, pasi halla i mori shtëpinë. Kjo është historia e 34-vjeçares Flutura Sefa, e cila edhe para kësaj ngjarjeje ka jetuar një jetë plot drama. Me prindër të divorcuar sa në dyer të shtëpisë së fëmijës e sa në derën e babait, Flutura u rrit me idenë për të patur një familje.

Kështu, u martua kur ishte vetëm 15 vjeç, por kjo martesë zgjati vetëm pak dhe Flutura e gjeti veten sërish vetëm, por tashmë duhej të kujdesej edhe për të birin, i cili ka nevoja të veçanta.

Rrugëve të emigrimit, bashkëjetesa të dështuara dhe shumë sfida e bënë Fluturën të kthehej në shtëpi. Por, tashmë ajo nuk ishte e saja. Ishte viti 2006, kur halla i përplasi derën në fytyrë dhe i tha se ai prag nuk i përkiste më.

Flutura: Prekem sepse jam rritur në një jetë mizerie dhe e pambrojtur. Zoti të sjell sfida. Vihem në siklet se nuk kam njerëzit e mi në krah.

Evis Ahmeti: E mban mend divorcin e prindërve?

Flutura: Jo. isha e vogël 1 ose 2 vjeç. Gjykata një fëmijë ia dha mamit dhe mua babit. E kam takuar mamin dhe motrën. Nuk më kanë penguar.

Evis Ahmeti: Si e mban mend babain?

Flutura: Për mua ka qenë shumë i mirë. Por, ishte i alkolizuar. Mua s’më mbante dot se isha femër e më coi ca vite në jetimore. Më ka dashur shumë.

Evis Ahmeti: Pse nuk shkove tek nëna, por në jetimore?

Flutura: Sepse nuk më pranoi njerku. Mami u mundua, por nuk mundi. Kishim varfëri ekstreme.

Evis Ahmeti: Si e përjetove vajtjen atje?

Flutura: Shumë keq. Erdhi një furgon. Isha zbathur. U shtriva në tokë. Isha e lidhur me babin. Ulërija dhe qaja nuk doja të ikja. Ditët e para e kisha shumë të vështirë. Pastaj u mësova. Për 3 vite babin se pashë. Askush nuk vinte të më takonte. Kohët e fundit vinte mami më takonte. I jam mirënjohëse atyre institucioneve që më morën. S’e kisha parë kurrë atë jetë e ato lodra e atë shkollim. Mami erdhi më mori pas 3 vitesh. Por nuk qëndrova në shtëpinë e saj, sepse njerku nuk më donte. Nuk doja t’i prishja martesën mamit dhe ika tek xhaxhai.

Evis Ahmeti: Si reagoi babai kur të pa?

Flutura: I shkova në shtëpi, e takova, është habitur kur më pa kaq të rritur. U ul në gjunjë dhe më puthte duart.

Evis Ahmeti: Pse u martove 15 vjeç?

Flutura: Sepse doja një përkrahje. Ndihesha vetëm dhe doja të krijoja një familje. Nuk doja t’i bëhesha pengesë as mamit as babit.

Evis Ahmeti: Pse nuk funksionoi?

Flutura: Sepse burri përdorte lëndë narkotike. Bëra sakrifica për të, sepse e çova edhe në spital. Doja të ndryshonte, por ai vazhdoi. E lashë dhe pak më vonë ai vdiq.

Evis Ahmeti: Në 2006 babai yt ndërroi jete. Si e more vesh?

Flutura: Më thanë hajde se është shumë rëndë. Hyra në shtëpi, pashë që kishte njerëz. Kur më thanë të rrosh vetë, më ka rënë të fikët. E kam përjetuar shumë keq.

Evis Ahmeti: Si janë marrëdhëniet e tua me hallat?

Flutura: Mirë i kemi pasur, sepse ato kishin shtëpinë e tyre. Konfliktet nisën më vonë, kur ato nxorën dhe fëmijët jetimë të xhaxhait jashtë për të marrë pronën.

Përballja me hallën:

Unë jam Rita Ymerin. Kam jetuar 29 vjet me nënën. Kur vdiq babai e kam pleqëruar unë. Kisha 2 jetimë dhe mami më tha shite shtëpinë dhe hajde jeto me ne. Remazan Sefa e ka atë shtëpi, është e pa privatizuar.

Mami ma ka lënë me një prokurë. Ajo vajzë që keni në studio doli nga shtëpia e fëmijës 17 vjeçe. I thashë do të të rris e martoj unë. Por kjo nuk ma diti.