Izrael-Iran
Izrael-Iran, si po përpiqet diplomacia amerikane të shmangë hakmarrjen e armatosur
Në Washington, deri më tani, ata e kanë kuptuar se Benjamin Netanyahu dhe qeveria izraelite “do të vendosin vetë”.
Zëdhënësi i Shtëpisë së Bardhë, John Kirby, konfirmoi përshtypjen e përgjithshme, duke u përpjekur të maskojë zhgënjimin e Joe Biden.
“Presidenti nuk dëshiron një përshkallëzim të konfliktit në Lindjen e Mesme dhe kam besim se Netanyahu, me të cilin ka folur disa herë”, siç shkruajnë mediat amerikane, duke cituar burime të administratës.
Në fund të fundit, lideri amerikan është dakord me iranianët: “çështja” duhet të mbyllet këtu.
Nuk do të jetë kështu, edhe nëse presioni do të vazhdojë deri në momentin e fundit.
Presidenti amerikan lëviz në dy fronte.
Nga njëra anë ai koordinon me aleatët e G7-s, grupin e shtatë vendeve më të industrializuara, të kryesuar këtë vit nga Italia.
Në samitin online të së dielës së kaluar, të thirrur nga Giorgia Meloni, krerët e shteteve dhe qeverive premtuan të bindin kryeministrin izraelit që të mos u përgjigjet iranianëve me një tjetër sulm ushtarak.
Mbrëmë presidenti francez, Emmanuel Macron, dhe kryeministri britanik, Rishi Suniak, thuhet se folën sërish me Netanyahun. Përpjekjet dështuan.
Tani amerikanët dhe evropianët po u ofrojnë izraelitëve masa alternative ndaj hakmarrjes së armatosur.
Mundësia e aplikimit të sanksioneve të mëtejshme ndaj Iranit dhe përfshirja e Gardës Revolucionare iraniane, Pasdaran, në listën e zezë të organizatave terroriste u shqyrtua tashmë në samitin e së dielës.
Në deklaratën përfundimtare të së dielës, megjithatë, nuk ka asnjë gjurmë të këtyre hipotezave.
Ministri i Jashtëm italian, Antonio Tajani, ka folur dje për “masa” të mundshme kundër Teheranit.
Hipoteza e sanksioneve, pra, është në tavolinë dhe mund të shqyrtohet më thellësisht si brenda Bashkimit Evropian ashtu edhe nga Ministrat e Jashtëm të G7, të cilët do të takohen në Capri të enjten më 18 prill.
Ndërkohë, kanalet e komunikimit, pak a shumë formal, me ajatollahët mbeten të hapura.
Shtëpia e Bardhë po përpiqet gjithashtu të forcojë bashkëpunimin me vendet e Gjirit, me synimin për të izoluar politikisht Iranin.
Gjatë natës midis së shtunës dhe të dielës, Jordania mbrojti hapësirën e saj ajrore, duke ndihmuar në kapjen e valëve të dronëve dhe raketave të lëshuara nga bazat në Iran, Siri, Jemen, Irak.
Megjithatë, theksojnë qarqet diplomatike, deklarata “shqetësimi” kanë mbërritur nga kryeqytetet arabe, duke filluar nga Riadi saudit.
Çfarë do të thotë?
Interpretimi më i përhapur është se ne jemi ende larg një “koalicioni të vullnetshëm” të vërtetë, të rreshtuar në një mënyrë kompakte kundër Teheranit.
Por kjo mund të jetë e mjaftueshme për Biden dhe evropianët. E rëndësishme është që fraksioni armiqësor në Tel Aviv të mos zgjerohet.
Më në fund hapi i tretë: sapo përfundoi sulmi iranian, Këshilltari i Sigurisë Kombëtare, Jake Sullivan, filloi një raund “eksplorues” telefonatash, duke kontaktuar veçanërisht homologët e tij në Kinë dhe Indi.
Diplomacia amerikane nuk ka hequr dorë nga shpresa se Pekini dhe New Delhi mund të luajnë një rol konkret ndërmjetësues.
Përvoja e dy viteve të fundit ka qenë zhgënjyese.
Amerikanët dhe evropianët i kanë bërë thirrje prej kohësh Xi Jinping që të bëjë presion ndaj Vladimir Putin për të ndaluar luftën në Ukrainë.
Më pas e provuan me Narendra Modi.
Rezultatet? Zero, përveç rritjes së importit të naftës ruse, me çmime të ulëta, nga të cilat kanë përfituar edhe Kina edhe India.
Biden, megjithatë, këmbëngul.
VIDEO BONUS:
