Bashkimi i kriminelëve

Slobodna Dalmacija: Një mëngjes zgjohemi dhe rreth nesh – Serbia e Madhe, Vuçiq dhe Nikoliq kanë dalë nga e njëjta fole e Sheshelit

Një mëngjes zgjohemi, dhe rreth nesh – Serbia e Madhe.

Ish-radikali Tomislav Nikoliq dhe i dënuari për kriminel lufte Vojislav Sheshel po kthehen në pushtet në Beograd. Duka i turpëruar çetnik udhëheq Partinë Radikale Serbe dhe haptazi mbron formimin e një Serbie që do të “gëlltiste” pjesën më të madhe të Kroacisë, Bosnjë-Hercegovinës, Maqedonisë, Malit të Zi dhe Kosovës.

Toma Grobar është veteran i Partisë Përparimtare Serbe, të cilin Aleksandar Vuçiq në një moment e ka shtyrë në plan të dytë, shkruan Slobodna Dalmacija, transmeton Ballkani.info.

Presidenti serb është dukshëm nervoz. Bashkimi Evropian po kërkon prej tij që – të paktën de fakto, nëse jo de jure – ta njohë Kosovën. Ai bëri thirrje për zgjedhje të parakohshme parlamentare, por nuk është i sigurt për rezultatin e tyre.

Kjo është arsyeja pse ai vendosi të rikthehet në rrënjët e tij. Dhe për të nxjerrë nga balta politike dy veteranë të betejës për Serbinë e Madhe, me të cilin ai vetë u rrit në vitet nëntëdhjetë. Nikoliqi i duhet për zgjedhjet republikane, Sheshel për ato lokale.

Qëllimi është të marrin sa më shumë. Dhe për t’i siguruar Vuçiqit shpinën për sfidat e ardhshme.

Çetnikët, të mbushur me ide serbomadhe, nuk u ngritën vetëm në Serbi. Duka çetnik Andrija Mandiq është zgjedhur së fundmi Kryetar i Parlamentit të Malit të Zi. Qeveria e pakicës e Milojko Spajiqit është pro-evropiane. Dhe në parlament do të kontrollohet nga lojtari pro-serb dhe pro-rus Mandiq.

Ai betohet publikisht se do të pajtojë Malin e Zi. Të gjithë e dinë se ai do të luajë për Serbinë dhe Vladimir Putinin. Anëtarësimi i Malit të Zi në NATO është një gjemb në këmbë.

Në Bosnje dhe Hercegovinë, Milorad Dodik ka kohë që luan lojën e tij. “Pajdo” e Milanoviqit nuk është çetnik me vokacion. Por në praktikë ai e realizon plotësisht planin serbomadh.

– Populli serb ka të drejtën e shtetit të tij unik në Ballkan. Me shpërbërjen e ish-Jugosllavisë, të gjithë popujt e tjerë që jetuan në të zgjidhën çështjen e tyre kombëtare dhe kjo mundësi iu mohua vetëm serbëve – tha Dodik nga uebi i Sputnik-ut rus. Krijimi i Serbisë së Madhe u pengua, është i bindur ai, nga një komplot perëndimor.

– Sot, SHBA po udhëheq përpjekjet për ta bërë Bosnjën dhe Hercegovinën një shtet unitar dhe të centralizuar. Në Republika Srpska, ne kurrë nuk do të pajtohemi me këtë. Bosnja dhe Hercegovina do të shpërbëhet për shkak të konflikteve të brendshme të vazhdueshme dhe kjo hap hapësirë ​​për hyrjen e Republikës Srpska në Serbinë e Madhe të ardhshme – përfundon Dodik.

Rezulton se atë që Sllobodan Millosheviqi nuk mund ta arrinte me armë, Vuçiqi mundi ta arrinte – me mjete të tjera.

Analisti gjeopolitik dhe konsulenti politik Denis Avdagiq beson se kjo nuk do të ndodhë. Dhe se ka ende mjaft siguresa të forta që nuk mund ta kthejnë rrotën e historisë prapa.

– Ka dallime mes asaj që pamë në vitet nëntëdhjetë dhe asaj që po ndodh sot. Dhe ky ndryshim është mjaft i madh. Burimet ushtarake të disponueshme në atë kohë, si dhe urrejtja e ndezur, lejuan të ndodhte ajo që ndodhi. Kishte burime serioze materiale dhe njerëzore. Sot nuk është më kështu – thekson Avdagiq në një prononcim për Slobodna Dalmacija.

– E rëndë ajo që thonë Vuçiq dhe Dodik, por cili është epilogu? Kroacia është anëtare e NATO-s, ka trupa të NATO-s në Kosovë, Bosnja dhe Hercegovina është një protektorat evropiano-amerikan me postet e përfaqësuesit të lartë dhe zëvendësit të tij, Mali i Zi është anëtar i NATO-s… Retorika po ashpërsohet atje, janë populistë në rajon dhe në mbarë Evropën, sidomos para zgjedhjeve, por pas tyre ka mesazhe paszgjedhore.

Në fund të shtatorit situata është përshkallëzuar në veri të Kosovës. Pati edhe gjak, pasionet u trazuan nga të dyja anët. Tensioni i përhershëm vazhdon, por është larg nga krizat që nisën luftërat në këto zona, shkruan kjo gazetë.

– Nëse e krahasojmë atë që ndodhi në Kosovë me të gjitha konfliktet në ish-Jugosllavi, thjesht nuk është serioze. Edhe në bazë të asaj lufte të shkurtër në Slloveni. Situata nuk është e këndshme, por është larg situatës së viteve nëntëdhjetë – shpjegon Avdagiq.

Dhe disa siguresa, është i bindur ky ekspert gjeopolitik, ekzistojnë ende.

– Qeveria e Republika Srpska nuk ishte e rehatshme të mbetej pa domenin e internetit. Të gjithë zyrtarët e Republikës Srpska do të jenë për një kohë të gjatë nën sulmin e Departamentit të Financave të SHBA-së. Ndoshta mekanizma të tillë në këtë fazë janë një përgjigje e përshtatshme ndaj kërcënimeve që do të vijnë. Dodiku e shtriu vetë fillin e kuq. Nuk e ka kaluar, por është afër. Atëherë përgjigja e Perëndimit do të jetë ndryshe – përfundon Avdagiq.

Një rrethanë disi rënduese në të gjithë situatën është se Kremlini mban një politikë agresive në rajon, ku fut lojtarët e tij kudo që ndjen një çarje. Ka në Bullgari, Serbi, Mal të Zi dhe BeH. Disa pretendojnë se ka edhe në Kroaci, në pozitat më të larta në vend.

​Kudo që janë, zakonisht shërbejnë për destabilizimin e vendit nëse nuk janë në pushtet. Dhe nëse e bënë, e tërhoqën zvarrë sa më larg Bashkimit Evropian dhe NATO-s. Dhe i afroi Rusisë dhe interesave ruse.

Në Ballkan, ku ideja e Serbisë së Madhe u mposht ushtarakisht, por mbeti në politikë si një synim për t’u realizuar një ditë, interesat e Moskës dhe Beogradit përkonin. Edhe Putini edhe Vuçiq marrin prej saj atë që u përshtatet.

Pra, Dodik, si peng i Putinit, bën thirrje me zë të lartë për Serbinë e Madhe. Ashtu si Mandiq ëndërron Malin e Zi si pjesë të Serbisë. Sheshel e ndjek linjën Virovitica – Karlovac – Karlobag si kufiri perëndimor i atij megashteti fiktiv.

Dhe Vuçiq po fërkon duart, sepse votuesit e tij janë kapur pas një retorike të tillë.

Serbia e Madhe ekziston sot si një tigër letre. Shkakton të dridhura, sepse shtegu i përgjakshëm i viteve nëntëdhjetë, nga Vukovari në Srebrenicë, është ende i freskët, përcjellë Ballkani.info.

Por nuk ka shanse të ndodh kjo, në një epokë kur të gjitha vendet e këtij rajoni njihen ndërkombëtarisht – bazë reale që ai të ringjallet në realitet.

Por nëse do të mund të turbullojnë ujërat, do ta bëjnë.

Ata i kënduan Pavlo Gjurishiqit, kasapit çetnik

Në fillim të karrierës së tij, Aleksandar Vuçiq ishte çiraku i Sheshelit. Më vonë, Vuçiq u distancua nga babai i tij politik për arsye pragmatike, por marrëdhënia mbeti.

Kur krimineli i dënuar i luftës Sheshel e ftoi atë në dasmën e djalit të tij këtë vit – i cili rastësisht quhet edhe Aleksandar – natyrisht u përgjigj Vuçiq. Kamera regjistroi Sheshelin dhe Vuçiqin të ulur pranë njëri-tjetrit, nën ritmet e një kënge që lavdëronte dukën çetnik Pavlo Gjurishiq.

Fjala është për një ish-oficer të Ushtrisë së Mbretërisë së Jugosllavisë, i cili me ndihmën e fashistëve italianë formoi një ushtri prej 15 mijë vetash në Mal të Zi.

Ishin besnikë të Drazha Mihajlloviqit, luftuan kundër partizanëve dhe gjatë viteve 1942 dhe 1943 në zonën e Foçës, Çajniqit dhe Sanxhakut likuiduan më shumë se 8 mijë myslimanë, në mesin e tyre një numër të madh gra dhe fëmijë.

Nga e njëjta fole e Sheshelit

Të dy Aleksandar Vuçiq dhe Tomislav Nikoliq dolën nga e njëjta fole, e Sheshelit. Në prag të luftës në Kroaci, në fillim të vitit 1991, u themelua Partia Radikale Serbe.

Kryetar u zgjodh Shesheli, zëvendës i tij ishte Nikoliqi dhe në vitin 1993 iu bashkua Vuçiqi, i cili ishte sekretar i përgjithshëm i kësaj partie të deklaruar pro çeke. Në programin politik të radikalëve synimi kryesor është krijimi i Serbisë së Madhe, e cila do të përfshinte territoret e Malit të Zi, Maqedonisë, Bosnjë-Hercegovinës dhe pjesë të Kroacisë në lindje të linjës Karlobag-Ogulin-Karlovac-Virovitica.

Nga viti 1998 deri në vitin 2000, ata ishin në koalicion me Partinë Socialiste të Serbisë dhe Vuçiqit iu dha një post në qeverinë e Millosheviqit si ministër i ri i Informacionit. Nikoliq mori drejtimin e Radikalëve pasi Sheshel u largua për në Hagë në vitin 2003.

Dhe në vitin 2008 pati një ndarje. Kumbarët Nikoliq dhe Sheshel u grindën për Kosovën. Nikoliqi themelon Partinë Progresive Serbe dhe Vuçiq gjithashtu i bashkohet asaj. Pas kësaj, radikalët dështuan. Ata u ringjallën vetëm me kthimin e Sheshelit nga burgu i Hagës.

Radoiçiq në rolin e Mile Martiq

Në fund të shtatorit, sulmuesit serbë të maskuar me mjete të plota luftarake pushtuan veriun e Kosovës dhe vranë një polic të Kosovës. Forcat e Kosovës iu përgjigjën zjarrit. Tre sulmues u vranë, dhe rreth tridhjetë sulmues të armatosur rrethuan manastirin ortodoks në fshatin Banjskë.

Terroristët drejtoheshin nga Milan Radoiçiq. Sot në Kosovë ai luan rolin që Mile Martiq luajti në Kroaci në vitin 1991. Për të Kosova është “zemra e Serbisë”. Ai bën edhe punë të pista për Vuçiqin. /Ballkani.info/