Kundërkandidati i Gjukanoviqit është evropian me petk rus, a do ta marrin Putin e Vuçiq kontrollin e Malit të Zi?
Të gjithë sytë janë te i riu Jakov Milatoviq, i cili mund të “mposhtë” të përjetshmin Milo Gjukanoviq në raundin e dytë të zgjedhjeve presidenciale në Mal të Zi. Edhe pse ai fitoi më së shumti vota në raundin e parë të zgjedhjeve presidenciale, nëse të gjithë kundërshtarët e tij e mbështesin Milatoviqin, dhe me siguri do ta bëjnë, Gjukanoviq me siguri do të hyjë në histori, shkruan Slobodna Dalmacija e Sarajevës.
Nëse Milatoviq merr mandatin presidencial dhe qeveria, dhe jo më pak e rëndësishmja, një pjesë e madhe e mediave, menaxhohet nga një rrymë që është më afër Beogradit dhe Moskës sesa Brukselit, ideja e “botës së famshme serbe”, që nuk është gjë tjetër veçse një eufemizëm për Serbinë e madhe.
Ekspertët e skenës politike malazeze paralajmërojnë se Milatoviq është evropian me veshje ruse.
Edhe pse student i Oksfordit dhe intelektual me origjinë liberale, ai ishte ministër në qeverinë pro-serbe, e cila ishte mbledhur nga Kisha Ortodokse Serbe, e kryesuar nga Patriarku i famshëm Amfilohije.
Jakov Milatoviq luajti me mençuri në fushatë: ai u shpreh kundër ndarjeve në shoqëri midis përkrahësve të politikës perëndimore dhe tifozëve të Vuçiq dhe Putin, të cilët janë jashtëzakonisht të fuqishëm.
Ai kujtoi se masat e tij gjatë kohës sa ishte ministër kanë sjellë rritje serioze të pagave minimale dhe mesatare, që është fakt dhe se këto masa mund të kërcënojnë stabilitetin ekonomik të Malit të Zi në afat të gjatë.
Programi që ai zbatoi quhej ‘Evropa tani’, kështu që del se Milatoviqi nuk do të vërë në dyshim integrimin evropian apo anëtarësimin e Malit të Zi në NATO? Por, e përsërisim, askush nuk është i sigurt për këtë, sepse Jakov Milatoviq ka mbështetur qartë Kishën Ortodokse Serbe në përpjekjet e saj për të mbetur e paprekshme në Mal të Zi.
Milatoviq sigurisht fitoi një pjesë të votave të sovranistëve malazezë, të cilët janë në krye të kreut të Milo Gjukanoviqit dhe sundimit të tij 30-vjeçar të shënuar nga skandale të mëdha dhe karakteristika e përbashkët e të cilëve është klientelizmi politik.
Në qoftë se Gjukanoviq më së fundi largohet nga pushteti, ai ndoshta do të jetë i ekspozuar ndaj hetimeve policore dhe procedimeve gjyqësore, kështu që klani i tij, që është fjala e duhur kur vjen puna te njerëzit që ai ka lidhur me të për dekada, do të përpiqet me gjithë forcën e tij për ta mbajtur atë në shalë.
Kjo është arsyeja se pse Milatoviq dhe Gjukanoviq do të përballen me një betejë në raundin e dytë të zgjedhjeve presidenciale deri në votimin e fundit, të gjitha ose asgjë.
Nga njëra anë, pra, është dhelpra e vjetër politike Gjukanoviq, kreditori më i madh për rivendosjen e shtetësisë malazeze, dhe nga ana tjetër është Milatoviqi i ri, i arsimuar, ambicioz, i cili sipas profilit të tij mund të jetë një i preferuar i Perëndimit, por gjithashtu një kalë trojan rus. Zoti e di kush dhe çfarë është.
Nëse marrim parasysh faktin se Kroacia kufizohet në lindje me Serbinë, Bosnje-Hercegovinën dhe Malin e Zi dhe se elementë antiperëndimorë po tentojnë të depërtojnë ose kanë depërtuar tashmë në të tre vendet, do të kemi ‘fat’.
Shkojmë me radhë: Presidenti serb, Aleksandar Vuçiq, nuk ka hequr dorë kategorikisht nga agresori Putin, të cilin Haga e akuzon, përkundrazi, ai vazhdimisht kujton se tetëdhjetë për qind e publikut serb e mbështet luftën e tij në Ukrainë, dhe Milorad Dodik e bën atë edhe më pak.
Duke ndjekur shembullin e Vuçiqit, ai hapi dyert e Republika Srpska drejt kapitalit (të dyshimtë?) rus.
Një pjesë e mirë e SDA mbështetet në politikën turke dhe ndonse Rexhep Tajip Erdogan është një lojtar i vjetër amerikan dhe vendi i tij një anëtar i respektuar i NATO-s, “sulltani” nuk ia kthen shpinën Vladimir Vladimirovich. Del se Sarajeva dhe Banja Luka janë aleatë indirekt?
Nëse Milatoviq bëhet presidenti i ri malazez dhe si i tillë ndjek udhëzimet nga Moska, ndikimi gjeopolitik i Rusisë në rajon do të forcohet më tej.
Elektorati malazez ka një detyrë të vështirë: duke votuar për Gjukanoviqin, ata do të mbështesin një politikë kronike që manifestohet në rrjetëzimin e këtij vendi të vogël ekskluzivisht me poltronet e tij, të cilët kanë marrë nën kontroll të gjithë shoqërinë, nga e cila ata nxjerrin shumë kapital.
Me zgjedhjen e Jakov Milatoviqit në krye të shtetit, vendi mund të çohet në Evropë, ose, përkundrazi, në krahët e ariut rus, i cili po shtyp popujt liridashës: ukrainasit, gjeorgjianët, moldavët… Po malazezët?
LEXONI EDHE:
