Arianit Koci
Burrat e gratë më të mirë po i humbim, Haxhiu punëtor i madh po largohet nga Kosova
Shkruan: Arianit Koci
1.
I rritur në familje dhjetëanëtarëshe me babë në mërgim 43 vite, Haxhi Syla kurrë nuk e ka menduar se do ta leshojë Kosovën.
E ka provuar “në lëkurë të vet” mërgimin.
Mërgimin në formën më të egër: me babë që e takon në rastin më të mirë dy herë në vit.
2
Nuk e lenë pa e përmend sakrificën e dy prindërve: i kanë rritur tetë fëmijë si drita. Me shumë mund e peripeti.
Njëri në Lubjanë e tjetri në rrethin e Prishtinës.
3.
Jeta e ka sfiduar shumë, por më e madhja ka qenë vdekja e babait.
Jeton me dhimbjen dhe kujtimin e tij: e ka mbajtur familjen dhjetë anëtarëshe, me dy duart e veta.
Punë e rëndë, me nder dhe dinjitet!
4.
Vetëm disa ditë pasi del në pension, babain ia shkel vetura në Lubjanë.
Në gjendje kome një vit, pas kësaj mynxyre, plaku zgjohet një kohë të shkurtër.
Gëzim dhe shpresë në familje.
5.
“Posa të bëhet më mirë babai, nuk do të ndahemi më kurrë. Do t’i kompensojmë ditët sa ka qenë në mërgim” – i premton vetës djali, Haxhiu.
Kryeplaku e ka merituar pensionin dhe jetën e qetë në mesin e familjes, pas punës së lodhshme mbi katërdhjetë vjeçare larg Kosovës.
Katër herë është shpallur punëtori i vitit në fabrikën Saturnus, në Slloveni.
Nuk e gëzon pensionimin! Vdes në spitalin e Lubjanës.
“Asnjë ilaq nuk e shëron, atë që nuk mundet ta shëroj lumturia” – ka thënë shkrimtari Gabriel Garsia Màrquez.
E për Haxhinë, lumturia është shuar me vdekjen e kryefamiljarit.
6.
Me fakultet juridik dhe studime postdiplomike, nuk ka gjetur punë adekuate. I kanë bërë hile.
Ka pasur ambicie dhe kapacitet intelektual që të shkoj edhe me tutje me shkollim.
Për shkak rrethanave familjare, nuk e ka dashur mërgimin.
Tre vëllëzer dhe dy motra i ka jashtë.
7.
Pas masterit, fillon të punojë në njërin prej zinxhirëve të vetëshërbimeve, në lagjen time.
