Besnik Bislimi thotë se nuk ka asgjë për t’u fshehur në arkivat e UÇK’së

Zëvendëskryeministri Besnik Bislimi ka reaguar pas deklaratës në një konferencë për media, ku tha se është dakorduar me ndërmjetësuesin e dialogut nga BE’ja, Miroslav Lajçak, që Serbisë Kosova t’ia hapë arkivat e UÇK’së

Bislimi, me anë të një postimi në ‘Facebook’, ka thënë se në arkivat e UÇK’së nuk ka asgjë për t’u fshehur dhe se në të kanë pasur qasje instanca gjyqësore të vendit dhe ato ndërkombëtare.

“Të gjitha dokumentet rreth UÇK dhe aktivitetit të saj janë pjesë e arkivit shtetëror të Kosovës. Ato kane qenë dhe vazhdojë të jenë të hapura, janë shfrytëzuar dhe shfrytëzohen si nga vendorët ashtu edhe mekanizmat ndërkombëtarë, përfshi këtu gjykatat vendore e ndërkombëtare por edhe UNMIK apo EULEX. Janë pjesë e rëndësishme e dokumentarëve dhe librave të prodhuara gjeri më tani. Në këto arkiva nuk ka asgjë të fshehtë apo të klasifikuar, njësoj siç nuk ka asnjë arsye për të fshehur”, ka shkruar ndër të tjera ai.

Ai ka konsideruar se e vetmja palë që mund të arrijë nëpërmjet hapjes së arkivave nga të dy shtetet është Kosova.

Përgjatë ditës, zëvendëskryeministri Bislimi nëpërmjet një konference ka bërë të ditur se Kosova është dakorduar me palën serbe që të hapen të gjitha arkivat.

Postimi i plotë i tij:

Të nderuar familjarë të personave të zhdukur me forcë, të nderuar pjesëtarë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, të nderuar qytetarë,

Kërkoj ndjesë për shqetësimin e krijuar gjatë ditës së djeshme dhe sotme nga keqinterpretimet e dëmshme, qëllimkeqe dhe të turpshme, por të sinkronizuara shumë mirë, të eksponentëve të caktuar politik, të deklaratave të mia nga konferenca për media e organizuar me qëllim të informimit tuaj rreth tematikave të shtjelluara në Bruksel më 7 dhe 8 shtator.

Nga deklarata ime para mediave mund të konkludohet sa vijon (dhe çfarëdo interpretimi i ndryshëm është i padrejtë dhe qëllimkeq):

1. Ne e kemi me urgjencë përfundimin sa më të shpejtë të procesit të gjetjes së personave të zhdukur me forcë.
2. Arsyeja kryesore e ngecjeve të deritanishme (janë bërë më shumë se 20 vite nga përfundimi i luftës dhe më shumë se 10 vite nga fillimi i procesit të dialogut), qëndron në mosgatishmërinë e Beogradit për të bashkëpunuar me seriozitet. Kjo është reduktuar në moslejimin e qasjes në arkivat shtetërore të ushtrisë së Serbisë, respektivisht në departamentin që trajton luftën e vitit 1999 në Kosovë.
3. Hapja e këtyre arkivave është e domosdoshme nëse pala serbe dëshiron të dëshmojë konstruktivitetin e saj në proces. Përveç kësaj, kemi kërkuar që ekipet punuese të takohen sa më shpesh dhe që njëkohësisht trupat e identifikuar nga vend-gërmimi në Kizhevak të sillen sa më parë në Kosovë.
4. Të gjitha dokumentet rreth UÇK dhe aktivitetit të saj janë pjesë e arkivit shtetëror të Kosovës. Ato kane qenë dhe vazhdojë të jenë të hapura, janë shfrytëzuar dhe shfrytëzohen si nga vendorët ashtu edhe mekanizmat ndërkombëtarë, përfshi këtu gjykatat vendore e ndërkombëtare por edhe UNMIK apo EULEX. Janë pjesë e rëndësishme e dokumentarëve dhe librave të prodhuara gjeri më tani. Në këto arkiva nuk ka asgjë të fshehtë apo të klasifikuar, njësoj siç nuk ka asnjë arsye për të fshehur. Ushtria Çlirimtare e Kosovës ka qenë ushtri mbrojtëse dhe jo agresore dhe askush nuk e ka kontestuar apo konteston pastërtinë e luftës së saj. Andaj është më se e logjikshme që edhe udhëheqës si z. Lajcak kanë mundur dhe vazhdojnë të kenë mundësi për qasje të plotë në këtë segment të arkivës shtetërore të Kosovës.

Në këtë kontekst, e vetmja palë që përfiton nga dakordimi i arritur në Bruksel (në rast se respektohet nga Serbia dhe për këtë mund të diskutojmë gjithsesi), është pala kosovare, e cila fiton mundësinë për të konsultuar dokumente të vlefshme mbi vendndodhjen e trupave të personave të zhdukur me forcë dhe ende të pagjetur. Përfundimit të ankthit të familjeve të këtyre personave do të duhej t’i gëzohemi të gjithë, e jo të tmerrohemi nga suksesi eventual i ekipit tonë të dialogut.

Ata të cilët sot dolên me sulme ndaj deklaratave të mia me argumentimin se dakordimi për hapjen e arkivave e ndryshon narrativën e “fajtorëve” per personat e zhdukur dhe madje e vendos shenjën e barazimit mes UÇK dhe Serbisë, në fakt veq kanë rënë në atë kurth me qëndrimet e tyre të deritanishme. Ka qenë mu kjo rezistencë falco dhe ne fakt e pasubstancë (meqë arkivat shtetërore të Kosovës kanë qenë të përpunuara dhe ripërpunuara shume heŕë) që i ka shërbyer narrativës së barazisë. Serbia ka patur para vetes në vazhdimësi një argument të servuar nga ne për të fshehur informacionet për të zhdukurit me forcë. Mos harroni që janë të njejtët “mbrojtës” që na e kanë gatuar “marrëveshjen” për të pagjeturit vitin e kaluar, një dokument me zero fjali thelbësore e zero përkushtim për personat e zhdukur me forcë. Për dijeninë tuaj krejt çka janë “dakorduar” në vetëm 9 fjali (dhe flasin për rëndësinë dhe ndjeshmërinë e temës) ka qenë që kjo tematikë të trajtohet vetëm pasi të ketë ardhur njohja nga Serbia. Kaq për seriozitetin, përkushtimim, profesionalizmin dhe largpamësinë e tyre.

Pjesa më e madhe e atyre që kanë orkestruar sulmet, kanë përhapur gënjeshtrat dhe shpërndarë mjegullën dhe frikën, janë të njejtit që nga pas lufta kanë fituar poste e tenderë duke u thirrë mu në emër të së njejtës UÇK. Andaj edhe duhet kuptuar gatishmërinë e tyre për ta sabotuar pamëshirshëm edhe një proces kaq të ndjeshëm, nga tmerri se mos përfundimisht pala kosovare po nxjerr një marrëveshje të dobishme nga bisedimet.